W Zmarłym tracimy znakomitego nauczyciela młodzieży akademickiej, promotora ponad 600 prac magisterskich, zaangażowanego działacza oświatowego i regionalistę, niezwykle sumiennego, pracowitego i oddanego pracownika, znakomitego historyka oświaty, autora 8 prac zwartych i ponad 170 artykułów, promotora 16 prac doktorskich, a przede wszystkim życzliwego Człowieka.
Notka biograficzna:
ŚP. prof. zw. dr hab. STANISŁAW GAWLIK (1928-2010)
Stanisław Gawlik ur. się 10 XI 1928 roku w Brzezinach koło Ropczyc, tam ukończył szkołę powszechną , wykształcenie gimnazjalne zdobył na tajnych kompletach w rodzinnej miejscowości. Był żołnierzem polskiego podziemia. Po wojnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Ropczycach , w którym złożył egzamin dojrzałości w 1947 roku. Po zdaniu matury został zatrudniony na stanowisku nauczyciela w Kamienicy Górnej koło Smarzowej. Nadal kontynuował udział w konspiracji, należał do podziemnej organizacji „Wolność i Niepodległość”, skierowanej przeciwko okupantowi rosyjskiemu. Po jej wytropieniu przez Urząd Bezpieczeństwa w 1949 roku przenosi się na Ziemie Zachodnie. Otrzymuje pracę w Szkole Podstawowej w Borku Strzelińskim. W 1952 roku został aresztowany przez UB i skazany na 6 lat więzienia ”za działalność na szkodę państwa ludowego”. Więziony we Wrocławiu, potem w Rzeszowie i Piechocinie koło Bydgoszczy gdzie musiał pracować w kamieniołomach.
Odwilż polityczna z roku 1956 przyniosła St. Gawlikowi wolność i możliwość do pracy w zawodzie nauczycielskim. W latach 1956-1966 pracował jako kierownik szkoły w Lewinie Brzeskim, Skorogoszczy i Czeskiej Wsi, równolegle studiował w trybie zaocznym na kierunku historii w Wyższej szkole Pedagogicznej w Krakowie, a następnie na kierunku Pedagogika WSP w Opolu. Studia te zakończył uzyskaniem dyplomu magistra pedagogiki na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Teodora Musioła .
Po studiach awansował na stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Brzegu z podległymi filiami w Grodkowie, Lewinie Brzeskim i Namysłowie. Włączył się niezwykle aktywnie w działalność społeczną. Związany z ruchem regionalnym, przez szereg lat kierował Towarzystwem Przyjaciół Ziemi Brzeskiej, przez kilka kadencji kierował Wojewódzką Radą Towarzystw Regionalnych w Opolu, był także członkiem Krajowej Rady Regionalnych Towarzystw Kultury.
Swoje zainteresowania naukowe związał z historią oświaty i wychowania. W 1974 roku obronił w opolskiej WSP pracę doktorską na temat Szkolnictwo dla pracujących na Opolszczyźnie , której promotorem był prof. dr hab. Teodor Musioł
W roku 1981 został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Wyższej Szkole Pedagogicznej, w 1982 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego na WSP Krakowie na podstawie pracy „Dzieje kształcenia nauczycieli na Śląsku Opolskim”, w roku 1992 uzyskał tytuł naukowy nadzwyczajnego a w roku 1995 otrzymał powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego.
Pełnił w naszej Uczelni szereg funkcji. W latach 1984-1984 był z-cą dyrektora Instytutu Pedagogiki ds. naukowych, kierował także Zakładem Pedagogiki Ogólnej, Zakładem Pedagogiki Opiekuńczo-Wychowawczej, od 1992 roku Katedrą Badań nad Szkołą.
W roku 1989 został wybrany na prodziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego a w 1996 na stanowisko Dziekana Wydziału Historyczno-Pedagogicznego Uniwersytetu Opolskiego.
Związany był także z WSP w Częstochowie, Krakowie i Kielcach (filia w Piotrkowie Trybunalskim). Po przejściu na emeryturę w 1999 roku związał się z Wyższą Szkołą Pedagogiczną im. Augustyna Hlonda w Mysłowicach, natomiast w Instytucie Nauk Pedagogicznych UO prowadził seminaria magisterskie. Dwa tygodnie temu uczestniczył jeszcze w obronach prac magisterskich.
Autor wielu cenionych prac z zakresu historii oświaty i wychowania, w tym najbardziej znanej ”Dzieje myśli pedagogicznej na Śląsku” wydanej przez Ossolineum we Wrocławiu w 1990 roku, czy pracy poświęconej Klementynie z Tańskich –Hoffmanowej.
W Zmarłym tracimy znakomitego nauczyciela młodzieży akademickiej, promotora ponad 600 prac magisterskich, zaangażowanego działacza oświatowego i regionalistę, niezwykle sumiennego, pracowitego i oddanego pracownika, znakomitego historyka oświaty, autora 8 prac zwartych i ponad 170 artykułów, promotora 16 prac doktorskich, życzliwego człowieka.
